ไม่มีเวลาเป็นตัวของตัวเองเลย ยังดีที่ยังได้หายใจ ซึ่งจริงๆแล้วก็ไม่อยากมีชีวิตหรอก...ชีวิตที่มันขาดหายไปครึ่งหนึ่งเนี่ย มันจะมีความหมายอะไร...คิดถึงนะ กำลังใจที่เคยมี โหยหานะ แต่ไม่รู้จะอบอุ่นเหมือนเคยหรือเปล่า?...ยังเป็นห่วงเป็นใย ฉันบ้างมั้ย? เธอไปแล้วคงลืมฉ้นหมดแล้วซินะ?
รู้มั้ย...ไม่มีวันไหนที่ฉันจะไม่ร้องไห้คิดถึงเธอ..
อยากให้ความฝันเป็นจริง..ฉันจะได้ตามเธอไปซะที
ไม่อยากอยู่แบบโดดเดี่ยวแบบนี้หรอก..เธอรู้มั้ย?
...ตั้งแต่วันที่ 28 กุมภา ที่ต้องตามเจ้านายมาทำงานหลายจังหวัด คิดถึงเธอ อยากสวดมนต์ อยากนั่งสมาธิ แต่กว่าจะได้เข้านอนก็สี่-ห้า ทุ่ม หวังว่าเธอคงไม่น้อยใจ..มันเหนื่อย มันท้อ ไม่รู้จะทำแบบนี้ทำไม
ที่ต้องมาคอยตามใจคนอื่น ทำเพื่อคนอื่น ทั้งที่หัวใจฉันมันอ่อนล้า เหลือเกิน..อยากไปหาเธอจริงๆนะ
อยากไปหาเธอจริงๆ...อย่าทิ้งฉันไว้แบบนี้เลย
 |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น